Nauka dzielenia wyrazów na głoski i ich wymawiania jest bardzo ważnym etapem w kształceniu małego dziecka. Głoski są najmniejszymi częściami mowy, które możemy usłyszeć i wymówić. Nie zapisujemy ich jednak, w odróżnieniu od liter. Czym właściwie są głoski? Definicja mówi, że są to najmniejsze, niepodzielne, słyszane i mówione cząstki mowy. Inaczej mówiąc stanowią one realny dźwięk mowy. Czym różni się głoska od litery? Litera jest graficznym zapisem głoski i zarazem najmniejszą pisaną częścią mowy. Pojęcia głoski i litery występują łącznie, a czasem nawet są ze sobą mylone. Jak podzielić wyraz na głoski? Najlepiej najpierw głośno, powoli wymówić dane słowo, a następnie spróbować podzielić go na wszystkie dźwięki mowy, które słyszymy. Należy przy tym zwrócić uwagę na ewentualne dwuznaki. Zwróćmy także uwagę na „i”, które nie zawsze musi oznaczać głoskę. Dowiedzmy się teraz, jakie są głoski? Można je podzielić w różny sposób, na przykład na ustne i nosowe. Głoski ustne to takie, przy których wypowiadaniu powietrze przechodzi tylko i wyłącznie przez usta. Będą to na przykład głoski a, e, o, u, i, b, t, k, l, r, f, w oraz z. Przy wymawianiu głosek nosowych powietrze przechodzi przez usta, ale także przez nos, wśród nich można wymienić m.in. ą, ę, m, n oraz ń. W polskiej mowie występują także głoski sonorne. Są to spółgłoski dźwięczne, nie posiadające swoich odpowiedników bezdźwięcznych. Głoski sonorne to np. l, ł, m, n oraz r. Czym są więc głoski dźwięczne i bezdźwięczne? Głoski dźwięczne to takie, przy których wymawianiu wiązadła głosowe będą drgać. Są to między innymi głoski b, d, g, j, l, ł, m, n,, r, w, z, ź, ż, dz, dź, dż, jak również wszystkie samogłoski alfabetu.
Przy wymawianiu głosek bezdźwięcznych więzadła głosowe nie będą drgać. Mogą to być na przykład głoski c, ć, f, k, p, t, s, ś, sz, cz, ch. Spółgłoski możemy podzielić także na miękkie i twarde. Spółgłoski miękkie to takie, przy wymawianiu których środek języka kieruje się w stronę podniebienia. Jakie to spółgłoski? Będą nimi np. ć, ń, ś, ź, dź, pʼ, l, oraz j. Przy wymawianiu spółgłosek twardych środek języka przyjmuje inne położenie. Tutaj jako przykłady można podać głoski b, c, d, s, z, dz, f, k, l, ł, m, p, r, w, m,g, ch, t, sz, ż, cz oraz dż. Skoro już wiemy jakie są głoski, warto dodać jeszcze, że alfabet to uporządkowany zespół liter, które oznaczają dźwięki danego języka. Alfabet może być też nazywany abecadłem. W języku polskim daną głoskę odzwierciedla zazwyczaj jedna litera (na przykład a, b, c) lub litera z kropką, kreską, bądź ogonkiem (np. ą, ę, ć, ś, ź oraz ż). Głoskę odzwierciedlać może także dwuznak (taki jak cz, sz, ch, rz, dz). Pamiętajmy, aby zawsze wymawiać głoski, nie litery. Nauka głoskowania powinna zacząć się od prostych wyrazów, które mają 2-3 głoski. Mogą to być na przykład wyrazy o-k-o, d-o-m, n-o-s, lub k-o-t. Warto ćwiczyć z dziećmi głoskowanie w domu, w tempie, które dostosowane jest do jego indywidualnych możliwości poznawczych. Rozwija to pamięć, koncentrację uwagi oraz logiczne myślenie.